تا دلش خواست باريد. هرچند که دلم بيشتر می خواست. صبح که حياط، اولين جايی که
نگاهم صبح ها دلتنگانه می خواهدش را ديدم، يک لحظه سکوت تمام وجودم را گرفت..هنوز هم. ديشب دلم
باران خواسته بود..تا همان دمدم ها هم بيدار بودم و نيامده بود..اين روز ها زياد غافلگير می شوم.من متعجبم از هستی.


---

دوست من،

آن چه می فهمی
از آن توست،
و تو مگر نمی دانستی
که نداشتن را غم است و
داشتن را غم ها؟

آن چه می فهمی
از آن توست،
گيرم که غمناک هم باشد

فرقی ندارد
شاد يا غمناک
هست آنچه که هست

---

دلم برای احساس آسانی تنگ است. دوری از سختی. سخت است.

صائب تبريزی:
دل عبث چندين ز تقدير الهی می تپد
می شود قلّاب محکم تر، چو ماهی می تپد

با من خره. چه کنم که تقدير را نمی فهمم.

---

تئوری جديد بنده: حجم اندوه را به جايی نتوان بردن. تنها راهش تبديلش به شادی است، و
آن گاه آزاد کردن آن، و اين يک چرخه است
و اين يک مسأله ی باز است، جايزه اش هم هرچه که بخواهيد.