پرکن پياله را

كه اين آب آتشين

ديري است ره به حال خرابم نمي برد

اين جام ها كه در پي هم مي شود تهي

درياي آتش است كه ريزم به كام خويش

گرداب مي ربايد و آبم نمي برد

من با سمند سركش و جادويي شراب

تا بيكران عالم پندار رفته ام

تا دشت پر ستاره انديشه هاي ژرف

تا مرز ناشناخته مرگ و زندگي

تا كوچه باغ خاطره هاي گريز پا

تا شهر يادها

ديگر شرابم جز تا كنار بستر خوابم نمي برد

پر كن پياله را

هان اي عقاب عشق

از اوج قله هاي مه آلود دور دست

پرواز كن به دشت غم انگيز عمر من

آنجا ببر مرا كه شرابم نمي برد

آن بي ستاره ام كه عقابم نمي برد

در راه زندگي

با اين همه تلاش و تقلا و تشنگي

با اين كه ناله ميكشم از دل كه آب آب

ديگر فريب هم به سرابم نمي برد

پر كن پياله را

A movement is accomplished in six stages
And the seventh brings return.
The seven is the number of the young light
It forms when darkness in increased by one.
Change returns success
Going and coming without error.
Action brings good fortune.
Sunset.

Pink Floyd

---

Sweet sorrow... I love it! I hold on...I run! The power I feel ... I'm on fire tonight! The taste of understanding...I'm alive! I can taste!
No matter, bitter or sweeter... Independent!!! I taste! yoohooooooooooo!
Sing with me!! 1,2,3...
I found it out! Next please!