"صدای بال پرستو
صدای پای بهار!
صدای شادی گنجشک ها
صدای بهار!

نگاه و ناز بنفشه
تبسم خورشيد
ترانه خواندن باد
جوانه کردن بيد

صدای بوسه ی باران
صدای خنده ی گل
صدای کف زدن لحظه ها برای بهار

دوباره معجزه ی آب و آفتاب و زمين
شکوه جادوی رنگين کمان فروردين
شکوفه و چمن و نور و رنگ و عطر و سرود
سپاس و بوسه و لبخند و شادباش و درود
دوباره چهره ی نوروز و شادمانی عيد
دوباره عشق و اميد
دوباره چشم و دل ما و چهره های بهار

غم زمانه به پايان نمی رسد، برخيز!
به شوق يک نفس تازه در هوای بهار."
(فريدون مشيری)

می خواهم همه ی آنچه در درونم يک سال گذشته آزارم داد را بدهم به باد، اگر تا کنون نرفته باشد.
برای همه مهر، راستی، هماهنگی و تعادل، صبر و آرامش می خواهم.
برای ح،ش خوشحالم..پنج سال صبر، حالا شرايط است که تغيير می کند. حميد هم راهی می شود. دلم برايش تنگ خواهد شد.
سپاس هستی را.
سپاسگزارم از هر آدمی که در ساليان در زندگی ام آمد، نکته اي را به من يا خود فهماند و رفت. و سپاسگزارم
از همراهی بهترين دوستان م در شادی ها و غم هايی که داشتيم. .حتی برای لحظه هايی که تنها بودم و نبوديد. که آموخته ام از آنها.
و سپاس نازنين را.
زمان که می گذرد، شيرينی عميق و عميق تر لحظه های نآب است که به عمق جانم نفوذ می کند. هرچند معدود،
که بنايم بر عدد دهی نيست! (به قول نامجو)

به نظرم رسيد اينجا هرکس يه دعا بکنه، و يا يک سپاس تا سينرژی کنيم!



عيدتون مبارک!

شنيدی ميگن به طبيعت نگاه کن و بياموز؟
يکی از مهم تريناش به نظرم اينه که:
از کود هم که چيز بدبو و آلوده ايه، ميشه درخت سبز و سالم ساخت. شرايط سخت، حتی بيمار، ميتونه
آدم رو محکم تر کنه، بسازه، سبز کنه و رشد بده. تنها اگر خوب کود بدی و مراقبت کنی و صبر.

خدايا! مرا صبر بيافزای!
سپاس!

دل و بينی و چشم و نفس که باهم بگيرد
يعنی کاغذ خيس است و بايد کمی نفس کشيد.

...

مگذر و مگذار

پنهان چو دل


ع می گفت تو دردت درد مردم است، می گویی درد بی دردي.
من از اين اميدی که در گريه هايم هم هست، ترسيده ام..از اميد نه، از اينکه روزی نا اميد شوم، ترسيده ام.
خيلی جالب است که هيچ لحظه اي ديگر برنميگردد، اين سال ها نيز.