مولانا میگه

درد بی دردی علاجش آتش است
اما از درد مردم چیزی نگفته

hmm ... :) :*

aatash chi hast?!

تنهایی ای که مرا تنها نمی گذارد ، تنها دلخوشیم شده و این رفیقی است آشنا ،برای تمام روزهای عمر من که هیمشه در حسرت آنچه دست نیافتنی تر است، بوده ام . بین راه های آسان ،سخت ترین راه را برای رسیدن به خواستنی ،یا انتخاب کرده ام یا سر راهم قرار گرفته که با وجود ناخوشایندی ، لذت قریبی ... اما من از این همه لذت قریب ناخوشایند دیگر بدم می آید ،حرف از خستگی نزدم فقط این رفیق همیشگی ام را دیگر نمی خواهم ! ازبس که توی چشمهای من زُل زده وهیچ نمی گو ید،کم کم شبیه این استعاره های فراموش شده ام شده ...روز ها ، ماه ها،سالها ، پاییزها و زمستانهایی که کاغذ سیاه می کردم هیچ وقت فکر نمی کردم این پیله که دور خودم می تنم ممکن است تابوتم شود نه گهواره رشد... دلم می خواست یک جایی در تنهایی آنقدر فریاد بزنم تا شاید جوابی بگیرم از همان که می بیند این حالِ منِ بی_را .بالاخره یک روز یک جایی وسط یک جاده شلوغ آنقدر فریاد زدم که تا چند روز نمی توانستم درست حرف بزنم ،با گوشم جوابی نشنیدم اما هر چه که باید می دیدم را دیدم

binio nafas ke begirad alajash yek fine pormosammasto bas, vali del ...
anham agar ba fin dorost nashavad karish nemitavan kard

شاید دردهایت جامه نیستند

کسی که دردش درد مردم باشه روحش اونقدر بزرگه که هیچ وقت ناامیدی رو تجربه نمی کنه
نگران نباش نازنینم

apply chi shod?