اعتراف می کنم که ياغی ام و نافرمان. سلطه را نمی پذيرم. از سختی ام بيش از آنکه اندوهناک باشم،
راضی ام.

پ.ن.
"نمی خواهم تنها ژنی باشم
سرگردان
در ميان سلول های نياکانم
که جز خصيصه های ميراثی آنان
چيزی را با خود نداشته باشم
و هرگز از نخستين بذر خويش
دست بر ندارم
و نياکانم را رها نکنم
هم بدين حقيقت
که آنان در وجود و سلول ها و خونم
حضور دارند...
نميخواهم...اما
بدين شرط که هستی ام پيش از هر چيز
بوده باشد...
و زندگانی ام،
تکرار آنان نه
که آفرينشی از آن خويشتن خويشم باشد
و ديگر به زير عبای نيايم
به در نشوم!"

غاده السمّان-ابديت، لحظه ی عشق