(برگرفته از کتاب داستان هايی از نويسندگان زن انگلستان؛ انتشارات خجسته؛ مسافر خوش گذرا؛ الا دارسی)

"آسمان سربی بودرودخانه سربی بود. لوسی ايستاد و از بالای پل نگاه کرد. در رودخانه فقط حرکتی آرام
ديده می شد، در آسمان، آرامش قبل از طوفان بود و برای کسی که توانايی ديدن دورتر ها را داشته باشد،
طراوت بعد از آن."

(نقل از همان کتاب؛ لوسی رن؛ آدا رادفورد)
پ.ن. می گن آدم وقتی درساشو خونده، نصفه شبا ميره سراغ ياد داشتا و کتاباش!
اينو از شهريور هزارو سيصدو بيست يادمه. مام آدميم مثلاً خدای نکرده!
در نتيجه مشخصه که شبکه و منطق را فول کرده ايم، يا بر عکس، يا حتا، و بر عکس.
و هر موجودی که باشد، حرام است اگر در اوقات فراغت گذری بر
اين شبکه نکند.
نزار قبّانی:
...
دوستان،
من زخمی هستم که هرگز
سلطه ی خنجر را نپذيرفت!