اينکه در چه کشوری زندگی می کنم، و مردم کشورم از هر قشری که باشند و با نقاب های فرهنگی
و شخصيتی متفاوت، باز هم متعلق به آن کشورند و رفتار هايشان بر اساس فرهنگ غالب آن مملکت است،
نکته ايست که بايد بپذيرم. اينکه چيز هايی هست که در اين جامعه به من صدمه می زند، در حالی که اگر
در کشور و فرهنگ متفاوتی بودم، صدمه که نبود هيچ، خوب هم بود.
آدم هايی که با آنها در ارتباط هستم يا روابط جديدی که در طول زمان خواهم ساخت، هم همه
در اين کشور بوده اند و اگر هم به طور فيزيکی در جامعه ی ديگری باشند، باز ايرانی اند. من چه اين
ايرانی بودن را بپسندم و چه نه، اين يک واقعيت است که بايد بپذيرم.
واقعيت ها زيادند، چيز های زيادی هست که بايد بپذيرم...فرق باريکی هست بين پذيرفتن و احساس اجبار کردن
يادم نيست کجا و از کی:
Pain is inevitable, but suffering is optional.
che bekhay che nakhay!
ميخواد مبارزه کنه. منظورت اينه؟
aya hameye in sefat ha bekhatere natyjeye in amale ya dalile dige dare?!!!..."
dar koll man ke az in halat khosham nemiiad....
اگه ذهنت آماده پذيرش يه سري مسائل نباشه خودت اذيت ميشي! چون اون واقعيات وجود دارند، خارج از ذهن تو و تا حدي دو از دسترس تو(تو نمي توني تغييرشون بدي) در نتيجه تا يه حدي بايد ذهن رو پذيراي يه سري مسائل كرد.
شاد باشي.
Movafagh va shaaad baashi!
Ali
I like the way you write the way you think the way you treat the world
come come please to me and my webpage let me have your words about my thoughts and dreams
I love this piece of music broadcasting accompanied to your webpage.
Awaiting you & your comments
regards
http://mysoulhighfleight.persianblog.com/
What is the name of this music (who has played that where can I supply it from?)
Regards
Thanks. I don't know the name of the music unfortunately! I've just found it.
amma mohemtaresh ine ke hatman ba khodet in ahang e webet ham biiar...age darish....
kheili ghashang nemishe goft,bayad goft behtarin ahangiie ke ta hala shenidam!.....
baghyeye ahngashunam ghashange
salamat o shaad o movafagh bashi azizam