جديداً نظری دارم،به جد و يقين،قبلاً حرفش را ميزدم ؛
) اينکه جايگاه ها خيلی مهم هستند،اينکه تو در يک رابطه،در يک شرکت،يک گروه،نميدانم در هستی،در چه جايگاهی هستی ،درکش خوب است،اما خود اين مکان،مهم نيست،آن چيز که مهم است اين است که تو با درکی که از خود و جايگاهت داری،بهترين خودت را در هستی زندگی کنی،يعنی کامل خدات باشی،هر چه ميخواهد باشد،هر چه ميخواهد بشود،که ايمان دارم آن بهترين حالت است،و آنچه که خوب است و شيرين و قشنگ.

ميتوانی در شبيه سازی يک داستان در نقش ديو سياه باشی،اما يک ديو تمام عيار ديو منش، همين طور در مورد بخش های وجودی،انگار که بايد همه ی نيکی ها و پليدی ها را فقط درک کنی،نگاه کنی،و آنها را،و در نهايت خود را به اوج خود برسانی،همين عاليست. اگر کرم است،کرم باشد،و اگر کبوتر،کبوتر،و اگر خشم ،خشم،و اگر مهر ،مهر.

پی نوشت: سانسور ممنوع است.