از نو شروع می کنم من برنده ام، ولی يه چيزی که مهمّه اينه که برنده بودن من معنيش هيچ اين نيست که ديگری بازنده باشه،اما من برنده ام... هر چند که بعضی وقتا،شايدم خيلی وقتا احساس می کنم که کلّی سرم شلوغه،نه فقط کار های انجام نشده يا درس های خوانده نشده،خيلی چيز های ديگه،مسايلی که قرار بوده راجع بهشون فکر کنم يا آنها که هر لحظه ممکن است به ذهنم بيايند، احساساتی که خفشون کردم باز هم به همين بهانه که الان وقت ندارم و اين طور چيز ها... آخی،اينجا ديگه دلم داره واسش ميسوزه،بخش احساس دوست خودم رو ميگم،اون يکی، يعنی همين "منی"که الان يک لحظه اومد و رفت،طفلک ،حال اونم گرفتم

- - - - - - - - - - - اما باز الان برگشتم سر پلّه ی اوّل،قبلاً ها انقدر تصميم گيری برای من سخت نبود، معلوم بود که چه کار



ميخوام بکنم،حالا هم معلوم بايد باشه فکر کنم،اما يه نکته فکر می کنم راجع به من هست و اون هم اينه که مسايل رو پيچيده می کنم،و هم چند وجهی،بنا بر اين فکر می کنم که اگر تصميم بگيرم در زمينه اي دقت بکنم و انديشه،تمام وقتم به اين خواهد گذشت و اين طور دست بالا من يک انديشمند خوب خواهم بود،حالا يکی نيست بگه خانوم انديشمند ،کمی اگر انديشه بفرماييد راه حلّتونو پيدا می کنيد، اما من می گم من احتمالاً نقاد خوبی هستم و در اين زمينه پيش خواهم رفت،حالا شايد کسی بگويد يک نقاد خوب انديشمند خوبی هم هست،اينجاست که من می گويم : چرا برف ميآد؟ ميگه چون هوا سرده ميگم چرا هوا سرده؟ ميگه چون برف ميآد

- - - - - - - - - - - - - - - -