می گويم :
چه خوب بود اگر اشياء فقط محدود به چند جهت نبودند،يعنی کاش می توانستم يک شئ را فارق از آنکه چيست و به چه کار می آيد را،فقط جسمش را از هر چند زاويه که می خواهم ببينم،می شود؟ نمی دانم،امّا اين زمانی بر من آمد که جايی ايستاده بودم که دوستش داشتم،و دلم ميخواست آن قدر دورش بچرخم تا بخشی از وجودم را تماماً به خود اختصاص دهد،امّا فقط می توانستم ،از چند زاويه ی محدود آن را ببينم،حالا نمی دانم،آن حس بوده که باعث آن شده،يا من واقعاً آن شئ برايم مهم شده بود؟
هه،الان چيزی به ذهنم رسيد،آنکه اصلاً آيا اشياء محدودند؟خوب ببين،هر جوری که ميخوای،اين حرفا چيه به هم می بافی؟! بايد روش دقيق بشم ببينم چيه؛ نمی دانم،چی شد؟!